Το γνωστό σε όλους μας μπαχαρικό κανέλα, προέρχεται από ένα αειθαλές δένδρο, τροπικών περιοχών και θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα του κόσμου. Ο φιλόσοφος Θεόφραστος αναφερόταν στην κανέλα ως «κυννάμωμον», δηλαδή γλυκό ξύλο.
Το δένδρο της κανέλας ευδοκιμεί στη Νοτιοδυτική Ινδία και τη Σρι Λάνκα και το επιστημονικό του όνομα είναι Cinnamomum verum της οικογένειας Lauraceae. Επειδή είναι αρκετά διαδεδομένο παγκοσμίως έχει πολλές ονομασίες, όπως στη Γερμανία zimt και στη Σρι Λάνκα kurundu.
Τα χρησιμοποιούμενα μέρη της κανέλας είναι ο φλοιός και τα νεαρά κλαδιά. Η σκόνη προκύπτει από το θρυμματισμό του φλοιού ενώ από την απόσταξη των νεαρών κλάδων και του φλοιού προκύπτει το αιθέριο έλαιο της κανέλας.
Τα κύρια χημικά συστατικά από έρευνες και πειράματα χρωματογραφίας που έγιναν στο αιθέριο έλαιο έδειξαν περιεκτικότητα: κινναμαλδεΰδη(60%-80%), ευγενόλη (έως 10%), trans-κινναμωμικό οξύ(5%-10%), β-καριοφυλένιο(1%-4%), λιναλόλη (1%-3%) και 1,8-κινεόλη(1%-2%).
Η κανέλα περιέχει εξαιρετικά θρεπτικά συστατικά όπως είναι το μαγγάνιο που συμβάλλει στην παροχή ενέργειας και σε ποικίλες μεταβολικές διαδικασίες. Με 1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα την ημέρα, προμηθευόμαστε με το 19% του μαγγανίου, το 5% των φυτικών ινών, το 4,8% του σιδήρου και το 3% του ασβεστίου που έχει ανάγκη ο οργανισμός μας σε καθημερινή βάση.
Για χιλιάδες χρόνια η κανέλα χρησιμοποιείται στην Κίνα ως παραδοσιακή θεραπεία σε διάφορες παθήσεις. Σε μελέτες που έγιναν τα τελευταία χρόνια, αποδείχτηκε ότι με τη χορήγηση συμπληρώματος κανέλας σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, βελτιώνονται αισθητά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα.
Πειράματα επίσης έδειξαν ότι η κινναμαλδεΰδη που προέρχεται από την κανέλα, μέσω της δράσης της σε κύτταρα του παχέος εντέρου, μπορεί να έχει πιθανή αντικαρκινική δράση.
Εκτός από τις φαρμακευτικές ιδιότητές της η κανέλα, αυτό το τόσο ξεχωριστό μπαχαρικό χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Δημιουργεί ένα πολύ αρωματικό αφέψημα, συνδυάζεται με το κρασί αλλά και με άλλα ποτά και λικέρ, διαφοροποιεί τη γεύση στους καφέδες και τα αναψυκτικά. Ως υλικό πασίγνωστων συνταγών της ελληνικής κουζίνας, καταφέρνει να διαφοροποιήσει τις γεύσεις απλά και μόνο με μια πολύ μικρή δόση όπως στη μπεσαμέλ του μουσακά και του παστίτσιου.
Προσοχή πρέπει να δίνεται στη δοσολογία της, όπου δεν θα πρέπει να γίνεται κατάχρηση. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να αντικαταστήσει τα φάρμακα αλλά μπορεί να θεωρηθεί ένα πολύ πλούσιο και γευστικά ευχάριστο μπαχαρικό.
Δοκιμάστε να τη χρησιμοποιήσετε άφοβα και θα ανακαλύψετε δικές σας καινούργιες γευστικές διαδρομές!
Άννα Μουκαντέμη (Γεωπόνος MSc)
