Η Σκάντζα είναι από εκείνες τις περιπτώσεις εστιατορίων που με κάποιο τρόπο καταφέρνουν να “αδικήσουν” τον εαυτό τους με το πως “τοποθετούν” τον εαυτό τους. Και εξηγούμαι: το αγαπητό εστιατόριο της Κηφισιάς αυτοπροσδιορίζεται σαν “ρακάδικο”, γεγονός που, προσωπικά, έχοντας δοκιμάσει την κουζίνα της Έλενας Μπαρμπέα θεωρώ understatement, αν μη τι άλλο.
Η, περήφανη για την καταγωγή της, Μανιάτισσα μαγείρισσα έχει μια έντονη προσωπικότητα και παρουσία η οποία μεταφράζεται, σε μεγάλο βαθμό και στα ελληνοπρεπέστατα πιάτα της. Για να είμαι βέβαια πιο ακριβής στο τι ένοιωσα τόσο μιλώντας μαζί της όσο και διαβάζοντας το μικρό μενού που έχει στήσει τους μήνες που είναι πίσω από τα τηγάνια και τις κατσαρόλες της Σκάντζας, είναι πως είναι στη διαδικασία του να «απελευθερωθεί», να αφήσει πίσω δισταγμούς ως προς το που θα οδηγήσει γευστικά, γαστρονομικά το μενού της.
Γιατί τα πιάτα που δοκιμάσαμε το βράδυ της Πέμπτης που το επισκεφτήκαμε ήταν ξεκάθαρα των μεγάλων δυνατοτήτων της.
Κάτω από τα δέντρα της μεγάλης αυλής μας ξετύλιξε έναν χάρτη της Ελλάδας σε πρώτες ύλες και μυρωδικά, που φώναζαν για την φρεσκάδα και την αυθεντικότητά τους. Όπως ακριβώς και τα ίδια τα πιάτα που μας ετοίμασε, έχοντας για θεμέλια συνταγών υλικά όπως λούπινα , φύλλα περέκ , τυριά από την Τήνο, ροβίτσα, νούμπουλο από την Κέρκυρα, φύλλα ανοιγμένα με τα χέρια τη, ζουμεροί “παχουλοί κεφτέδες” γεμιστοί με φέτα, τραβηχτές Μανιάτικες, μυρωδατη Μανιάτικη Μαραθοτυρόπιτα, Γαλαξιδίωτικα κελέμια, τραγανοί τοματοκεφτέδες με αλμυρό κεικ ελιάς και σάλτσα φέτας και μπριζολάκια πεντανόστιμα, από χοιρινό λαιμό.
Θέλω να πιστεύω πως σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έχει καταφέρει να στήσει στη Σκάντζα το μαγαζί, γαστρονομικά κυρίως μιλώντας, που εκείνη ονειρεύεται και της αξίζει.
Κάνε δωρεάν κράτηση στην Σκάντζα
