Με το που ακούς “ιταλική κουζίνα” ξέρουμε πολύ καλά ότι σκέφτεσαι pizza, pasta, carbonara, risotto, parmesan, mozzarella. Και πολύ καλά κάνεις! Η γειτονική κουζίνα που τόσο αγαπάμε στην Ελλάδα, είναι όλα αυτά τα πιάτα και πολύ περισσότερα! Εδώ όμως, δε θα σου πούμε αυτά που ήδη γνωρίζεις, αλλά αυτά που σίγουρα θα ήθελες να μάθεις για μερικά από τα δημοφιλέστερα πιάτα της Ιταλίας. Διάβασε παρακάτω τις άγνωστες και ενδιαφέρουσες ιστορίες αγαπημένων πιάτων της ιταλικής κουζίνας.
Καρμπονάρα
Ο κόσμος το έχει τούμπανο, ότι η καρμπονάρα (carbonara) είναι μία κλασσική συνταγή και ναι, όσο και αν δυσκολεύει μερικούς να δεχθούν: φτιάχνεται με αυγό. Οπότε δε θα σου πούμε αυτό. Αυτό που μάλλον δε γνωρίζεις, είναι ότι η καταγωγή της, έχει τις ρίζες της στο κίνημα των Καρμπονάρων!
Οι Καρμπονάροι ήταν μία μυστική, επαναστατική οργάνωση στην Ιταλία του 19ου αιώνα, στο ομώνυμο χωριό Carbonara, όταν ανακάλυψαν τη συνταγή. Πώς; Πολύ απλά, οι Καρμπονάροι ήταν αναγκασμένοι να κρύβονται από το καθεστώς, οπότε για να μαγειρέψουν έπρεπε να χρησιμοποιήσουν υλικά που ήταν εύκολο να βρεθούν. Το δημοφιλές πιάτο ζυμαρικών της Ιταλίας λοιπόν, φτιάχνεται με βασικό συστατικό το αυγό, την πανσετα και το πιπέρι. Στη σύγχρονη μάλιστα ιταλική γλώσσα, η λέξη «carbonaro» σημαίνει «απόκρυφος», ενώ «carboneria» σημαίνει «συνωμοσία». Απίστευτο;
Κοτόπουλο a la Parmigiana
Μπορεί το “parmigiana” να σημαίνει “από την Πάρμα”, της Βόρειας Ιταλίας, όμως το πιάτο δεν αποτελεί μέρος του φαγητού της περιοχής. Μάλλον θα λέγαμε, ότι η ιστορία του πιάτου είναι μάλλον μία ιστορία ταξικών διαφορών! Το Κοτόπουλο αλά Παρμιγκιάνα (Pollo alla Parmigiana) είναι ένα από τα πλέον παραδοσιακά ιταλικά πιάτα. Πρόκειται για την κλασσική συνταγή φιλέτου κοτόπουλου, παναρισμένου στο τηγάνι, περιχυμένο με σάλτσα ντομάτας και πασπαλισμένο με παρμεζάνα που λιώνει από πάνω. Η αλήθεια είναι όμως, ότι δεν πρόκειται για ένα αυθεντικό ιταλικό πιάτο, αν και σερβίρεται σε κάθε ιταλικό εστιατόριο.
Η ιταλική κουζίνα κρύβεται στον πρόγονο της συνταγής, που δεν είναι άλλος από το melanzane alla Parmigiana! Το ιταλικό melanzane alla Parmigiana χρησιμοποιεί παναρισμένες φέτες μελιτζάνας αντί για κοτόπουλο και σερβίρεται χωρίς σάλτσα ή τυρί. Γνωστό και ως πιάτο “la cucina povera”, που σημαίνει “από την κουζίνα των φτωχών”. Η μελιτζάνα συχνά καλλιεργούνταν στους κήπους των σπιτιών με ό,τι υλικά είχαν στη διάθεσή τους, ακόμη και οι πιο φτωχές οικογένειες. Η αντικατάσταση της μελιτζάνας από το κοτόπουλο… έγινε στην Αμερική! Ένα μεγάλο κύμα Ιταλών έφτασε στις Ηνωμένες Πολιτείες αναζητώντας δουλειά και υψηλότερους μισθούς. Εκείνη την εποχή, η μελιτζάνα ήταν πιο δύσκολο να βρεθεί στις ΗΠΑ και οι οικογένειες της εργατικής τάξης που κέρδιζαν περισσότερα χρήματα, μπορούσαν να προσθέσουν κοτόπουλο στα πιάτα τους. That is the American dream right there!
Pizza Margherita
Είναι η παραδοσιακή ιταλική πίτσα. Λεπτή και τραγανή ζύμη, με σπιτική σάλτσα ντομάτας, βασιλικό και πλούσια μοτσαρέλα. Είναι η «βασίλισσα» της πίτσας και η ιστορία που έρχεται πίσω από αυτή, οφείλεται στην πραγματική βασίλισσα Μαργαρίτα! Το 1889 ο σεφ της Pizzeria Brand, Raffaele Esposito, επινόησε ένα πιάτο που ονομάζεται “Pizza Margherita” προς τιμήν της βασίλισσας της Σαβοΐας και του συζύγου της. H βασίλισσα Μαργκερίτα είχε βαρεθεί το γκουρμέ γαλλικό φαγητό που εκείνη την εποχή ήταν πολύ δημοφιλές στους ευρωπαίους βασιλείς.
Θέλοντας να δοκιμάσει την ιταλική κουζίνα, Κάλεσε τον Raffaele Esposito, ο οποίος ήταν ο πιο διάσημος παρασκευαστής πίτσας στη Νάπολη και του ανέθεσε να της φτιάξει τρεις διαφορετικές πίτσες. Οι δύο πρώτες προσπάθειες δεν ευχαρίστησαν τη βασίλισσα και έτσι ο Esposito δημιούργησε μία τρίτη πίτσα, εμπνευσμένος από τα χρώματα της ιταλικής σημαίας: πράσινο (βασιλικός), λευκό (τυρί) και κόκκινο (τομάτα). Ο Esposito ονόμασε αμέσως την πίτσα από τη βασίλισσα Margherita και φυσικά, η νοστιμιά της αντέχει στο χρόνο μέχρι και σήμερα!
Risotto
Αυτή τη φορά η ιστορία πίσω από το ιταλικό πιάτο, έρχεται από πολύ παλιά και είναι συνδεδεμένη με την συνολική ιστορία του ρυζιού στην γείτονα χώρα. Το ρύζι εισήχθη στην Ιταλία κατά διάρκεια του Μεσαίωνα, το 14ο αιώνα από τους Άραβες. Ερχόμενοι στη Σικελία κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας τους, διαπίστωσαν ότι η Ιταλία είναι το ιδανικό μέρος για την καλλιέργεια ρυζιού με κοντόκοκκο, λόγω της υγρασίας της άφθονης καλλιεργήσιμης γης. Ως αποτέλεσμα, το ρύζι έγινε κύριο μέρος της ιταλικής διατροφικής κουλτούρας. Προσέξτε όμως: η δημοτικότητα του ρυζιού αυξήθηκε κυρίως μεταξύ των πλουσίων οικογενειών, λόγω των υπερβολικών ακόμη τιμών του προϊόντος. Πώς φτάσαμε όμως στο γνωστό σε όλους μας ριζότο που βρίσκεται ανάμεσα στις top επιλογές για τους λάτρεις της ιταλικής κουζίνας;
Η εφεύρεση του Risotto χρονολογείται από το 1574, όταν χτιζόταν ο γοτθικός καθεδρικός ναός Duomo di Milano. Σύμφωνα με το μύθο, ένας νεαρός μαθητευόμενος με το όνομα Valerius ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του βιτρό στα παράθυρα του ναού. Ήταν γνωστός για τη χρήση του σαφράν στην τέχνη του, ώστε να φωτίσει τα χρώματα. Οι κάτοικοι της γύρω περιοχής τον κορόιδευαν γι’ αυτή του την τεχνική και συγκεκριμένα, απέδιδαν τα εύσημα για την τέχνη του και τα όμορφα χρώματα στο βότανο σαφράν. Ως αποτέλεσμα, ο Valerius θύμωσε και αναρωτήθηκε τι αντίποινα θα προσφέρει στους επικριτές του. Έτσι, κατά τη διάρκεια του γάμου του αφέντη του, πρόσθεσε μια υπερβολική ποσότητα σαφράν στο ρύζι που θα σερβίρονταν ως κύριο πιάτο. Ήλπιζε ότι η δράση του θα κατέστρεφε τη γιορτή… αλλά τελικά, το ρύζι απέσπασε εξαιρετικές κριτικές, εκτοξεύοντας το ριζότο στη μαγειρική φήμη της Ιταλίας!
Στις 17 Ιανουαρίου κάθε χρόνο, γιορτάζουμε τη Διεθνή Ημέρα Ιταλικής Κουζίνας. Είναι η ημέρα της καθολικής γιορτής του Sant’ Antonio Abate, ενός από τους πιο δημοφιλείς αγίους της Ιταλίας, προστάτη των κατοικίδιων ζώων, αλλά και των κρεοπωλών και των σαλαμοποιών.
