«Το κουράγιο δεν είναι η δύναμη για να προχωρήσεις. Είναι να προχωρήσεις, όταν δεν έχεις τη δύναμη» είχε πολύ εύστοχα ο Theodore Roosevelt και μάλλον αυτό είναι αυτό που χαρακτηρίζει ακριβώς την περίπτωση του Darnell Ferguson.
Ο Ferguson, αντίθετα με ο,τι μπορεί να έχουμε στο μυαλό μας όταν ακούμε τη λέξη «άστεγος», ανατράφηκε από μία πολύ καλή οικογένεια που μπορούσε να του προσφέρει τα πάντα για μια καλή ζωή. Παρά την ευνοημένη του, όμως, θέση, το σχολείο δε ήταν το δυνατό του σημείο (κάτι που βέβαια εν τέλει του βγήκε σε καλό).
«Τα πήγαινα άσχημα στο σχολείο και κατέληξα να αλλάζω τα λύκεια για επαγγελματικές σχολές. Οπότε, πήγα σε μία επαγγελματική σχολή μαγειρικής και, παρόλο που δε μου άρεσε, τουλάχιστον μπορούσα να τρώω καλά…». Στη συνέχεια, όμως, ένα διάσημος chef της εποχής, ο Emeril, αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης που μετέπειτα έγινε όνειρο «Μου άρεσε αυτό που έκανε, μου άρεσαν οι στολές, ο επαγγελματισμός, μου άρεσαν όλα όσα δεν είχαν καμία σχέση με αυτά που είχα συνηθίσει».
Μετά την αποφοίτησή του από τη σχολή, το 2005 πήγε στο Πανεπιστήμιο Sullivan στη Λουιζιάνα για να σπουδάσει πάνω στο αντικείμενο και να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Το ανεπαρκές οικονομικό του, όμως, δεν του επέτρεψε να κάνει την εγγραφή για τη συνολικό πρόγραμμα, παρά μόνο για μερικά απογευματινά μαθήματα, όπου και διέπρεψε. Πάνω στην απόγνωσή του για να μπορεί να συνεχίσει να ανταπεξέρχεται οικονομικά, πήρε τη λάθος απόφαση να πουλάει ναρκωτικά, κάτι που δυστυχώς συνέχισε και αφού αποφοίτησε, με αποτέλεσμα να συλληφθεί 8 φορές, να τον διώξει ο σπιτονοικοκύρης του και να μείνει στο δρόμο.
Κόντρα σε όσους πίστευαν ότι δε θα ξεφύγει από το κύκλωμα, ο Ferguson άρχισε να δουλεύει ως chef σε διάφορα εστιατόρια. Ο οξύθυμος χαρακτήρας του, όμως, οδηγούσε πολλές φορές σε τσακωμούς με συνάδελφούς του σε σημείο που κάποια στιγμή παραλίγο να πιαστεί στα χέρια με το αφεντικό του. Συνειδητοποιώντας το πρόβλημά του, αποφάσισε να στραφεί στο Θεό. Επισκεπτόταν συχνά την εκκλησία και εν τέλει αποφάσισε να ζητήσει συγγνώμη από το αφεντικό του αλλά εκείνος τον απέλυσε.
Η κακή του τύχη ήθελε, όταν μετά πολλούς μήνες ανεργίας αποφάσισε να ανοίξει δικό του εστιατόριο και όλα ήταν έτοιμα, τελευταία στιγμή ένας από τους επενδυτές του να εξαφανιστεί. Λίγο μετά, όμως, η ευκαιρία του χτύπησε την πόρτα. Ένας παλιός γνωστός του είχε ένα εστιατόριο που λειτουργούσε μόνο για γεύμα και βραδινό και του νοίκιασε το εστιατόριο για το πρωινό. Έχοντας δουλέψει και στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου ήταν εξοικειωμένος με το concept του λεγόμενου «Pop-up» κι έτσι σιγά σιγά πολλοί άλλοι εστιάτορες τον προσέγγιζαν για να κάνει κάτι αντίστοιχο και σε εκείνους.
Με την καριέρα του να είναι στα καλύτερά της, πήρε την απόφαση να ανοίξει, επιτέλους, το δικό του εστιατόριο, αφού εξασφάλισε επενδυτή και συνέταιρο έναν φίλο του.
Το πρώτο «SuperChefs» άνοιξε τις πόρτες του στις 9 Ιουλίου του 2015 και προσφέρει high-end φαγητό σε προσιτές τιμές.
Πηγή: urbanmaxx.com
